Als een kind gekomen

Uit uw hemel zonder grenzen
komt Gij tastend aan het licht,
met een naam en een gezicht,
even weerloos als wij mensen.
Als een kind zijt Gij gekomen,
als een schaduw die verblindt,
onnaspeurbaar als de wind,
die voorbijgaat in de bomen.
Als een bron zijt Gij begraven,
als een mens in de woestijn.
Zal er ooit een ander zijn,
ooit nog vrede hier op aarde?
Als een woord zijt Gij gegeven,
als een nacht van hoop en vrees,
als een pijn die ons geneest,
als een nieuw begin van leven.


Wij hebben de afgelopen weken veel ervaren dat angst in ons oproept en vooral ook pijn. Wat kunnen wij mensen elkaar toch aandoen. Hoeveel zinloos geweld, haat en fanatisme is er om ons heen.
Enkele dagen geleden vond ik deze ikoon, en ze raakte me diep. En misschien als geen ander past dit kerstlied dat ons in deze tijd wordt toegezongen: uit uw hemel zonder grenzen komt Gij tastend aan het licht, met een naam en een gezicht, even weerloos als wij mensen. Even weerloos als wij mensen - als een pijn die ons geneest.
Ik ben er lang bij stil blijven staan, bij deze ikoon en bij dit lied. De ikoon laat drie engelen zien,die zich liefdevol over het kind in het midden buigen. Het is Omran, een van de kinderen die onder het puin van Aleppo begraven lag en gered kon worden. Drie engelen die de betrokkenheid van God met ons mensen weergeven, als een pijn die ons geneest.

Na de aanval in Berlijn reageerden mensen bezonnen. De pers werkte mee dat er geen onnodige paniek ontstond, en mensen kwamen overal  bij elkaar. Heel indrukwekkend was  een viering, waarin leiders van verschillende religies hand in hand stonden, samen met politici  en veel anderen. De bondspresident riep op om fatsoen en respect te bewaren. Haat is niet het antwoord, en ook niet geweld. Het antwoord ligt in het gebeuren van de ikoon: betrokken liefde en compassie voor elkaar. Als wij zo voor elkaar instaan dan is de pijn die we ervaren een pijn die ons wakker schudt en doet opstaan voor het leven. Dan is de pijn een pijn die ons als mens weer dichter bij elkaar brengt - en wordt ze een pijn die ons geneest - als een nieuw begin van leven.
Het is mijn diepe wens dat wij allen ons inzetten voor een nieuw begin van leven. Dat kan door zoveel kleine dingen. Overal daar, waar wij oog hebben voor elkaar, waar wij elkaar zien zitten of staan. Waar wij de moed hebben om woorden van hoop te spreken daar waar haat wordt gepreekt. Daar waar wij bewust aan verbinding en dialoog werken.
Dan gebeurt er kerstmis en brengen we een licht in onze wereld. Zal er ooit een ander zijn? Neen. Ons is alles gegeven wat we nodig hebben om deze wereld tot een plaats te maken waar elk zijn naam in vrede draagt. Ooit nog vrede hier op aarde? JA!
Daar waar we onze pijn laten genezen door onze inzet voor elkaar. Waar we compassie de ruimte geven i.p.v. haat. Overal daar waar we niet alleen JA zéggen, maar JA dóen.
Dan mogen wij allen kwetsbaar als we zijn een nieuw begin van leven vieren.
En het kind is dan niet tevergeefs in deze wereld gekomen.
En Omran niet tevergeefs onder de puinhopen van Aleppo weggehaald.
Dit wens ik ons allen van harte: dat wij licht mogen zijn in deze wereld en boodschappers van vrede zijn.

In verbondenheid,
Claudia Theinert