Een oud lied, dat als geen ander het verlangen van de Advent bezingt. Hier gezongen door Enya- een vrouw van deze tijd. Een stem die mij raakt, die me stil maakt, omdat ik in haar stem en in dit lied mijn eigen verlangen ontdek.
Een pijnlijk verlangen, een soort "heimwee" - of nog meer een diep innerlijk weten dat er iets waarnaar ik op zoek ben. Dat ondanks alles wat ik heb, ondanks alles wat ik heb bereikt, er toch een lege plek is in mij die met niets gevuld kan worden.
Ik kan ervoor vluchten, ik kan proberen die leegte toch gevuld te krijgen met van alles en nog wat. Maar dat betekent dat ik voor mezelf weg loop.
Het verlangen in mij, de roep van de Advent, nodigt mij uit om thuis te komen, daar waar het leeg is in mij. Omdat dit de plaats van ONTMOETING is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten