Kracht, liefde en bezonnenheid

Nu is de maand februari reeds begonnen, de dagen worden lichter en hier en daar tonen zich al de eerste kleine boodschappers van de lente, die er komen gaat.
Ik wil graag even stil blijven staan bij hetgeen mij en waarschijnlijk velen met beweegt en ter harte gaat.

Het lijkt wel de tijd van het ‘isme’ te zijn: populisme, racisme, radicalisme, fundamentalisme, egoïsme – deze verschijningsvormen ontmoeten we onontwijkbaar waar we ook gaan. Het zijn bewegingen cq houdingen en overtuigingen, die gedomineerd zijn door angst voor het vreemde, voor datgene wat anders is. Het draait om de constructie van een “wij” versus een “zij”.
Wat al deze ‘ismes’ teweegbrengen is scheuring en scheiding.
Ze zaaien angst en onrust. In plaats van ons mensen dichter bij elkaar te brengen verwijderen deze bewegingen ons van elkaar. 'De ene groep denkt dat hij beter is dan de andere: Het eigene is altijd goed, het andere altijd fout en angstaanjagend’ (J. van Hooydonk).
We worden met veel problemen en onzekerheden geconfronteerd die (terechte) angst kunnen oproepen.

Maar waar ik het meeste bang voor ben is dat wij ons van elkaar afwenden en ons in onszelf terugtrekken, persoonlijk en/of als volk en natie.
Waar ik het meeste bang voor ben is dat wij het respect voor elkaar verliezen en alles wat ons vreemd is of waar we ontevreden over zijn beginnen te haten.
Waar ik het meeste bang voor ben is dat wij ons zonder na te denken blindelings mee laten sleuren door beloftes en stellingen, die zekerheid en verandering beloven, terwijl ze ten diepste niets als hete lucht zijn.
Waar ik het meeste bang voor ben is dat wij niet meer in dialoog willen gaan, omdat de openheid ontbreekt om naar elkaar te luisteren en kritische woorden als leugen worden afgedaan.

Ik geloof niet in macht die verblindt, maar in de kracht van bezonnenheid die verbindt. Bezonnenheid betekent niet ‘niets doen’, maar het juiste doen, omdat mijn handelen dan voortkomt uit rustig nadenken, brede informatie en luisteren.
Handelen vanuit onbereflecteerde emoties creërt chaos en irritatie.

We leven in een complexe wereld, en wij kunnen de weg naar een goede toekomst alleen SAMEN vinden. In bezonnenheid, en in de kracht van een liefde, die de eigenliefde overstijgt en verder kijkt. Een liefde die óók oog heeft voor de ander - in respect en welwillendheid.
Het is een moeizame weg, maar de kracht hiervoor is ons gegeven. Het vraagt een lange adem, maar ook die is ons gegeven.
Dat wij ons in deze tijden durven laten leiden door kracht, liefde en bezonnenheid, dat wens ik ons allen van harte toe.
Zo overwinnen we tegenstellingen en de angst voor dat wat ons vreemd is.