Het gebeurt in alle stilte

HET GEBEURT IN ALLE STILTE ...

Morgen vieren we kerstmis.
En het moet nu gezellig zijn, thuis. En knus. Geen spanningen, geen ruzies.
Na de hele drukte eindelijk rust en vrede!?
Deze week ging ik boodschappen doen in een van de grote supermarkten. Ik had maar een paar kleine dingen nodig. Bij het binnenkomen werd ik natuurlijk begroet door kerstmuziek.
Met “Stille nacht, heilige nacht …” op de achtergrond liep ik langs de overdadig gevulde regalen en bergen van zoetigheid en voedsel. En alles schreeuwde me toe: ‘Koop mij – en je hebt een fijn feest !Om mij heen kijkend zag ik mensen gehaast door de gangen lopen, hun karretjes soms boordevol. Maar de meeste gezichten gespannen, gehaast of vermoeid. Aan de kassa een kleine filevorming omdat er iets niet lukte. Ongeduldig fronsen en lichte ergernis bij de meeste wachtenden. Nadat ik betaald had, keek ik naar de tafel met een voedselpakket actie. De meeste dozen waren leeg, terwijl zoveel mensen met goedgevulde winkelwagens eraan voorbij liepen. Fijne feestdagen!
Advent - een tijd van verstilling, die ons uitnodigt om de natuur te volgen en je terug te trekken om ruimte te maken voor het nieuwe leven dat er komen gaat, maar we ontnemen ons de kans en doen juist het tegenovergestelde.
In plaats van ruimte en rust is het voor de meesten van ons een van de meest drukke tijden van het jaar.
Om stil te worden, moet ik blijven staan. Ik moet ophouden met rondrennen en jachten.
Stil heeft ook met ‘stillen’ te maken: zoals een moeder de honger van haar kind stilt.
Als ik me niet alleen met mijn verlangen naar materiële dingen bezig houd kom ik in contact met het diepere verlangen van mijn hart.
De stilte doet mij luisteren naar het lawaai in mijzelf. En ze leert me om doorheen het lawaai de zachte stem van mijn hart te beluisteren.
Dat waarnaar ik ten diepste verlang kan alleen in de stilte geboren worden.
”Terwijl een diepe stilte alles omgaf en de nacht in zijn snelle loop halverwege was gekomen kwam uw alvermogend woord van zijn koningstroon in de hemel.” (W 18,14v).
Anselm Grün schrijft: Als ik zwijg, daal ik af in mijn eigen diepte en de weg daarheen leidt door de nacht van mijn duisternis, door de nacht van mijn angst en mijn eenzaamheid. Ik verlaat de koninklijke troon van waarop ik het leven dirigeer. Ik daal af tot de bodem van mijn ziel want alleen daar, waar het lawaai van de oppervlakte niet meer doordringt, kan God in mij mens worden.
Dit wens ik ons allen toe: dat er in alle overvloed ruimte mag blijven waar we stil kunnen worden en stil durven zijn en dichter bij het geheim van menswording komen.
Kerstmis: in alle eenvoud wordt een mens geboren. Dat wij deze mens als geschenk mogen ontvangen. Wij ontmoeten Hem in onze medemens, de beminde en onbeminde. Wij vinden hem in eenvoud en kwetsbaarheid. Hij wordt geboren daar waar wij mens durven zijn.
Dat deze dagen ons mogen helpen om meer elkaars medemens te worden, door stil te blijven staan bij het geschenk van het Leven, dat ons allen gegeven is, om niet. En is het maar even, bij het ontsteken van een kaars.
Een Zalig kerstfeest en een Gezegend nieuw jaar 2018!
In verbondenheid,
Claudia Theinert